Sri Lanka dag 8

hallo beste familie en vrienden, alweer een dag voorbij. De tijd vliegt!
Maar dat is altijd als er veel te doen is. We zijn vanmorgen naar een huisje geweest waar broer en zus in wonen, zoooooooo armoedig! Zie je op foto's. Man heeft prothese en vrouw heeft heupprobleem en heeft krukken nodig. De vloer in het huis is nog van leem en heel hobbelig en daar kan man dus moeilijk lopen en zijn zus ook. Dus er is besloten dat daar een nieuwe vloer wordt gemaakt! De matrassen waren niet om aan te zien, dus die krijgen ze ook nieuw. De foto's zeggen weer genoeg! Beloofd dat we terugkomen en dan glunderen ze. Je kunt niet nog meer doen want er moeten zoveel geholpen worden. Maar de route is weer ongelofelijk mooi. Jo brengt ons in de darm van Sri Lanka zeggen we altijd. Alleen op deze manier kun je hier komen want alleen kom je hier nooit meer uit zonder de mensen van hier en Jo natuurlijk, want die is ook voor de helft van Sri Lanka, haha. De locaties zijn hier schitterend alleen de meeste huisjes niet. Bij ons is het vaak andersom, prachtig huis en locatie wat minder. We genieten van de ritjes met de tuktuk naar al die plekjes in de rimboe, we crossen heel wat af. De volgende plek was naar een alleenstaande vrouw van ongeveer 60 jaar. Haar man is overleden en haar zoon in inrichting. Op de foto zie je oude huis/hut en nieuw gebouwde huis door de stichting. Dit is gebouwd met vrijwilligers in 3 weken tijd. Hier moet nog een waterput gemaakt worden en toilet, maar voorlopig kan deze mevrouw vooruit. Ze kan nog goed lopen en haalt water en naar toilet......? Dat komt dus nog, maar geen urgentie. De volgende halte was een huisje/hutje wat bijna in elkaar zakt. Hier wonen pap, mam, dochter, schoonzoon en kindje. Dit is heel urgent en we wilden eigenlijk meteen beginnen, maar nu blijkt dat het niet hun grond is en nu moet er eerst vanalles uitgezocht en geregeld worden. Vlak ernaast ligt een prachtig huis, die zijn er dus ook. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk te vatten is als je het niet met eigen ogen ziet, maar het is de bittere waarheid. Daarna zijn we naar het bejaardenhuis gegaan. Een van onze jongens die tijdelijk in dienst is heeft ook nog gewerkt toen wij er niet waren en het was dus bijna klaar. Nou ja klaar .......dat is het nog lang niet maar het ziet er toch weer wat frisser uit voor de mensen. Je kunt wel alles tiptop maken maar dan krijgen anderen geen hulp. Morgen gaan we met z'n drieen, piet, jongen en ik, nog wat kleinigheidjes afwerken en dan is het voor deze keer klaar.
Na de lunch in ons huis zijn we naar het Senehasa huis geweest, gebouwd na de tsunami. Dit was prachtig en de mensen allemaal heel blij om Jo weer te zien, want ze kennen hem vanaf het begin dat ze er zijn. Goed om te zien dat deze mensen prachtig ondergebracht zijn, schitterende tuin, ook om in te werken. We hadden ook 2 kilo cake mee genomen, want zo zeggen ze dat hier, het waren 2 grote platen. We hebben samen thee gedronken en lekker stukje cake gegeten en toen afscheid genomen. Heb geen foto's van binnen! Om ongeveer 4 uur zijn we nog even stadje Baddegama in gegaan, lopend langs de smalle weg, best akelig maar ze letten wel goed op. Wat winkeltjes gekeken en opeens was het pikdonker. Toen we met tuktuk naar huis wilden begon het opeens keihard te regenen. Moest ik die driver nog uitleggen waar naartoe, wist hij niet, ik zei rij maar, we weten het wel. Jo en Yacintha (waar we zijn) en rechterhand van Jo hier, waren al ongerust waar we bleven. Maar het was ons gelukt dus veilig terug.
Maar 1 ding wil ik toch nog even vertellen. Ik ga winkel in om wat spulletjes te kijken, ik heb vanalles uitgezocht en denk Piet staat buiten te wachten, dus wilde hem even laten zien wat het was. Ik naar buiten, Piet nergens te zien. Ik denk waar is die nu? Stukje straat afgelopen, nergens te zien. Ik weer terug naar winkel en probeer uit te leggen dat Piet weg is. Zegt mevrouw bel hem even, ik zeg telefoon is in grote tas bij Piet, dus ik had helemaal niks, geen geld geen telefoon.......dus ik blijf maar in winkel. Opeens komt hij aan. Was soort dijk omhoog gelopen naar riverside, en onbekende stopte bij Piet en die zei your wife is looking for you. Die heeft blijkbaar gezien hoe ik aan het zoeken was. Niet te geloven en ik heb nog wel gezegd he Mariska, dat ik nooit meer ga zoeken, haha. Zo zie ja maar weer. Eind goed al goed!